سلیمان بن داوود پهلوارویپُهلْوارَوی، سلیمان بن داوود، از مشایخ صوفیه هند در قرن سیزدهم و چهاردهم است. فهرست مندرجات۲ - استادان پهلواروی ۳ - طریقت پهلواروی ۴ - سفر به مرادآباد و زیارت حرمین ۵ - عقیده و مهارت پهلواروی ۶ - نظر پهلواروی درباره شیعه و اهل‌بیت ۷ - حمایت از ندوة العلماء ۸ - توجه اقبال به وی ۹ - آثار فرزند پهلواروی ۱۰ - سال مرگ ۱۱ - آثار پهلواروی ۱۲ - منابع ۱۳ - پانویس ۱۴ - منبع ۱ - تاریخ تولد و جد مادریدر سال ۱۲۷۶ در پهلواری (پُلواری) به دنیا آمد. جدّ مادری او، شیخ اصطفا بن وعداللّه بود. [۱]
عبدالحی حسنی، نزهة الخواطر و بهجة المسامع و النواظر، ج ۸، ص۱۶۹-۱۷۰، حیدرآباد دکن، ۱۴۰۲/۱۹۸۱.
۲ - استادان پهلوارویپهلواروی مقدمات علوم را در زادگاهش فراگرفت، سپس به لکهنو رفت و نزد عبدالحیّ لکهنوی به تحصیل پرداخت و از آن‌جا به دهلی سفر کرد و نزد نذیرحسین دهلوی علم حدیث آموخت. ۳ - طریقت پهلوارویپهلواروی از داماد خود، شیخ علی حبیب جعفری پهلواروی، اخذ طریق کرد. ۴ - سفر به مرادآباد و زیارت حرمینضمن سفر به مرادآباد از محضر فضل الرحمان بن اهل اللّه بهره برد، سپس به زیارت حرمین شریفین رفت و از امداداللّه مهاجر مکی اجازه ارشاد گرفت. [۲]
عبدالحی حسنی، نزهة الخواطر و بهجة المسامع و النواظر، ج ۸، ص۱۶۹-۱۷۰، حیدرآباد دکن، ۱۴۰۲/۱۹۸۱.
۵ - عقیده و مهارت پهلوارویاز تقریظی که پهلواروی بر معیارالحقِ محدّث دهلوی نوشته پیداست که وی در آغاز براساس احادیث عمل می‌کرده، و بعدها به تصوف و رسوم آن، از جمله سماع و تواجد، روی آورده است. وی در وعظ مهارت داشته و در خلال وعظ، مثنوی مولوی را با آهنگی مؤثر می‌خوانده است. [۳]
عبدالحی حسنی، نزهة الخواطر و بهجة المسامع و النواظر، ج ۸، ص۱۶۹-۱۷۰، حیدرآباد دکن، ۱۴۰۲/۱۹۸۱.
شهرت وی بتدریج به سراسر هند رسید.
۶ - نظر پهلواروی درباره شیعه و اهلبیتپهلواروی با معتزله و شیعه بشدت مخالفت می‌کرد، اما در محبت به اهل بیت علیهم‌السلام راسخ بود. [۴]
عبدالحی حسنی، نزهة الخواطر و بهجة المسامع و النواظر، ج ۸، ص۱۶۹-۱۷۰، حیدرآباد دکن، ۱۴۰۲/۱۹۸۱.
۷ - حمایت از ندوة العلماءوی از کوشش‌هایی که به تشکیل ندوة العلماء انجامید، سخت حمایت می‌کرد. ۸ - توجه اقبال به ویاقبال لاهوری به او توجهی ویژه داشت. [۵]
تاریخ ادبیات مسلمانان پاکستان و هند، لاهور، دانشگاه پنجاب، ج۵، ص۴۵۵، ۱۹۷۲.
۹ - آثار فرزند پهلوارویپهلواروی فرزندی به نام حسن داشت که درباره رسول اکرم صلّی اللّه علیه وآله وسلّم و حضرت زهرا سلام اللّه علیها دو رساله نوشته، و درباره احوال ابوالنجیب سهروردی کتابی تألیف کرده است. [۶]
عبدالحی حسنی، نزهة الخواطر و بهجة المسامع و النواظر، ج ۸، ص۱۰۶، حیدرآباد دکن، ۱۴۰۲/۱۹۸۱.
۱۰ - سال مرگپهلواروی در سال ۱۳۵۴ در گذشت. [۷]
عبدالحی حسنی، نزهة الخواطر و بهجة المسامع و النواظر، ج ۸، ص۱۶۹-۱۷۰، حیدرآباد دکن، ۱۴۰۲/۱۹۸۱.
۱۱ - آثار پهلوارویآثار وی عبارت است از، شجرة السعادة و سلسلة الکرامة به فارسی درباره انساب بزرگان صوفیه، رساله درباره سلام و صلوات و آداب واعظان، شرح قصیدة غوثیه و حدیث مسلسل، صلاح الدارَیْن فی برکات الحرمین، صیانة الاحباب عن اهانة الاصحاب، عین التوحید، شمس المعارف، و اشعار فارسی و عربی . [۸]
عبدالحی حسنی، نزهة الخواطر و بهجة المسامع و النواظر، ج ۸، ص۱۶۹-۱۷۰، حیدرآباد دکن، ۱۴۰۲/۱۹۸۱.
۱۲ - منابع(۱) تاریخ ادبیات مسلمانان پاکستان و هند، لاهور، دانشگاه پنجاب، ۱۹۷۲. (۲) عبدالحی حسنی، نزهة الخواطر و بهجة المسامع و النواظر، ج ۸، حیدرآباد دکن، ۱۴۰۲/۱۹۸۱. ۱۳ - پانویس
۱۴ - منبعدانشنامه جهان اسلام، بنیاد دائرة المعارف اسلامی، برگرفته از مقاله «سلیمان بن داوود پهلواروی »، شماره۲۸۹۳. |